Het begin

Dieren staan symbool voor bepaalde emoties en als wij het hebben over een dolfijn kunnen wij zeggen: 'Een dolfijn is een vriendelijk dier dat helpt mensen een ingang te vinden naar hun eigen gevoelsleven'.
Dat kunnen wij wel allemaal bij die dolfijn neerleggen, maar in onze optiek, in onze symbolentaal zien wij een dolfijn eigenlijk veel meer als een voorgaande existentie van vrij veel mensen.

Uw wezen is ergens begonnen als een heel klein vast geheel en langzamerhand moest daar beweging in komen, moest het bewust gaan worden. Op dat moment heeft een wezen maar weinig mogelijkheden om ervaringen op te doen. In eerste instantie zal het die bij dieren gaan zoeken, ook al is het zich daar überhaupt niet van bewust; het wordt gestuurd door één van ons of door geestelijke helpers om in een dierenlijf te gaan bivakkeren, zodat het ervaringen opdoet.
Ondertussen heeft het wezen al in verschillende dierenlijven gezeten, voordat het bij de dolfijn terechtkomt, want een dolfijn zien wij toch als een dier dat bij de hogere diersoorten hoort.

Je hebt lagere diersoorten, dat zijn dieren die je niets kunt aanleren, die alleen in hun existentie aanwezig zijn, maar de hogere diersoorten ervaren al wat, ervaren hekjes, ervaren nieuwe mogelijkheden in hun leven, al moet dat nog allemaal aangereikt worden. Want deze dieren gaan niet op zoek naar nieuwe ontwikkelingen, naar nieuwe ervaringen. En toch zeggen wij: 'Dat hoort bij de hogere diersoort, waar ook de dolfijn onderdeel van is'.

En u, als we even naar uw wezen kijken, heeft een keer in zo'n dolfijnenlijf gezeten. U voelt een stukje verwantschap als u een dolfijn ziet. Mensen kunnen daar blij van worden, mensen kunnen zich daar rustig bij voelen, dus dit geeft al een heel andere invalshoek dan wat u normaal gesproken zou bedenken als u naar een dolfijn kijkt. 

En dit beeld liet tegelijkertijd ook zien dat het zich in een gewelfd gebouw afspeelde.

Nu is het niet zo dat de wezens in het lijf van een dolfijn in een hal hebben rondgezwommen, maar we hebben dat even laten zien omdat dit ook een onderdeel is van de Wereld van de Wijsheid.

 

Wereld van de Wijsheid

Het is voor een mens heel moeilijk om zich een voorstelling te maken van de Wereld van de Wijsheid en wat het voor het wezen betekent. Dus vandaar ook dat wij altijd het symbool nemen van het zwembad, waarin u zowel het pierebad vindt, het kikkerbad, het één-meterbad en het diepe bad. En als we even naar het water in het pierebad kijken, het eerste bad, is dat opgebouwd uit druppels en ieder wezen kunt u zien als een druppeltje van dat pierebad. Alle wezens die de menselijke vorm hebben gekozen, vindt u terug in dat pierebad. De mens, onderweg zijnde naar een groter bewustzijn, zal eerst dat pierebad moeten leren kennen. Als hij volbewust is, en volbewust wil zeggen dat hij dat pierebad kent, dan is hij zover om een overstap te maken naar het kikkerbad. En daar vindt hij weer allerlei nieuwe mogelijkheden, doet hij nieuwe ervaringen op om verder te gaan naar een nog groter bewustzijn.

 

Leraar

Ons leraren kunt u zien als de zeven badmeesters die horen bij dat pierebad, waar al deze wezens die de menselijke vorm gekozen hebben aanwezig zijn.

Hierin geeft het weer, ook al lijkt het maar een heel klein beeld, dat de Wereld van de Wijsheid groot is. Het is zo kolossaal dat niemand zich daar een voorstelling van kan maken. Alleen al door met dit beeld aan te komen zetten, laat het zien hoezeer dit het begripsvermogen van de mens te boven gaat. Hij weet niet meer wat er nog verder te bedenken valt. Daarom proberen wij ook in onze bewoordingen, in onze uitleg, dicht bij uw begripsvermogen te blijven. Onze uitleg lijkt dan soms een beetje kinderlijk, maar wij willen wel graag contact met u blijven houden. En als wij vanuit onze optiek u iets vertellen over onze belevingswereld, nou, dan zit u binnen de kortste keren of te slapen, of u trekt de kuierlatten aan en vertrekt. En dat vinden wij helemaal niet vreemd, want dit ligt buiten uw eigen perceptie, dus kan het ook niet van u gevraagd worden om hier gemakkelijk in mee te gaan.

 

Verdere ontwikkeling

Maar wij begonnen met dat beeld van die dolfijn, die in dat kleine badje aan het ronddobberen was. Want het lijkt dan heel groot, maar voor ons was het maar een heel klein onderdeel van dat pierebadje. En ook al zat het wezen in dat dierenlijf, het voelde al wel dat het later in een mensenlijf terecht moest komen en naar deze planeet moest.

Daarom heeft het voor die tijd, onder auspiciën van geestelijke helpers en van ons, een lichaam gevonden, een dierenlijf, dat zich ook op deze planeet bevindt en heeft zodoende een beetje kunnen ruiken aan deze planeetvorm, aan de groei, de ontwikkelingen die vastzitten aan de vormen op deze planeet. 

U kunt niet op een andere planeet gaan kijken. U kunt het wel proberen in uw gedachten of in uw dromen, maar in de menselijke vorm kan dat niet. En zelfs als u halverwege uw opleiding bent en zegt: 'Goh, ik ben al zover, ik heb al mogelijkheden om een grotere kijk te krijgen, ook in de Wereld van de Wijsheid', dan nog bent u niet in staat om naar een andere planeet te gaan. Dat kan niet, eerst zult u het hele pierebad moeten kennen.

Pas op het moment dat het wezen het pierebad helemaal kent, dus die hele menselijke vorm in al zijn gradaties heeft meegemaakt, pas dan krijgt het de keus voorgelegd: wilt u weer terug naar deze planeet of wilt u op een andere planeet gaan kijken?

U zult hier deze levens door moeten maken, net zolang tot u het hele pierebad kent. En wij hopen dat het voor u hele leuke tochten zijn, maar vrij vaak horen wij de verzuchting: 'Ach, dat leven hier is maar niks, ik hoop echt dat het de laatste keer is dat ik op deze planeet  indaal'. Nou, gaat u er dan maar vanuit, op het moment dat een mens dát denkt, is hij daar nog niet aan toe.

Want juist wanneer een mens zover is dat hij het pierebad kent, houdt hij zich niet meer bezig met hoe aardig of hoe slecht deze planeet is, maar is hij neutraal ten opzichte van alles waar hij mee in aanraking komt.

 

De mens wordt neutraal

En die neutraliteit betekent dat een mens zover is dat hij de overstap kan maken naar een ander pierebad of naar het kikkerbad.

Maar daarvoor moet hij eerst gaan begrijpen waarom hij in dit pierebad zit, waarom hij tegen situaties aanloopt in zijn leven, wat de lessen zijn die hij te leren heeft. U kunt niet zeggen: 'Ik sla dat over en ik weet, ik voel dat ik een heleboel lessen heb, maar als ik nou maar neutraal sta ten opzichte van deze lessen, ach dan kom ik er wel'.

Nee, dat kan dus niet. U zult eerst moeten gaan begrijpen wat de lessen zijn waarmee u in aanraking komt en pas ín het begrijpen daarvan, leert u langzaamaan neutraal te zijn.

Dat is de normale volgorde die wij aanhouden, wij maken daarin geen uitzonderingen.

Ieder mens waar het wezen gebruik van maakt, zal zijn tocht moeten volbrengen, wil hij zover komen dat hij neutraal kan zijn. En het lijkt zo simpel, hè, het woordje 'neutraal' en: 'ach, ik kijk toe en het beroert me allemaal niet meer'.

Maar we zouden de mensen eens de kost moeten geven die denken: ik ben zover, ik kan neutraal blijven, maar ondertussen beginnen ze slechter te slapen, hebben een kalmeringstabletje nodig of vinden het wel prettig om 's avonds even een pilsje te pakken zodat ze ontspannen naar bed gaan.

Iemand die neutraal is, doet dat niet via zijn wilskracht, maar heeft een automatisme in zich dat het er gewoon is en kan daardoor neutraal blijven, onder welke omstandigheid dan ook. Hij kan die neutraliteit bewaren zonder dat hij daar moeite voor hoeft te doen of zonder dat hij daarbij hoeft na te denken.

Ieder mens heeft een heleboel mogelijkheden om te ontsnappen en te overleven, want wij zien het als overlevingsmechanismen die een mens gebruikt, terwijl hij voor zichzelf denkt: ik ben al zover om neutraal te blijven.

 

Dus het is nogal wat, wat wij van de mens vragen en niet dat wíj dat zozeer vragen, maar het is een vorm van groei, dat hij uiteindelijk zover komt. Dan weet hij op een gegeven moment ook niet beter dan dat hij gewoon neutraal kan zijn en is het voor hem geen opgave meer.

Terwijl als men, onderweg zijnde, daarnaar gaat kijken, dan is het een hele opgave om neutraal te zijn. Want de mens is heel snel geneigd om te oordelen over zijn eigen leven, maar vooral over levens van anderen en om dan neutraal te blijven…! Stel dat u 's avonds door een donker steegje loopt en u wordt in elkaar getimmerd. Om dan neutraal te blijven, nou dat vraagt nogal wat. En tóch vragen wij van de mens die volbewust is, dat hij gaat begrijpen van waaruit deze aanval komt, gaat begrijpen waarom iemand zo'n aanval doet, en daardoor neutraal kan toekijken of het ondergaan zonder dat hij daar moeite mee heeft.

Dat geeft aan dat neutraliteit als zodanig een woord is dat heel gemakkelijk in de mond genomen wordt, maar in de praktijk heel moeilijk uitvoerbaar is. En daarom is deze mogelijkheid het laatste stadium van het wezen en zeker ook van de mens.

 

Eén lange reis

We begonnen dus met een dolfijn en eindigen met de neutraliteit.

Het laat zien hoe lang en hoe ingewikkeld uw eigen zoektocht soms is; hoe uw bewustzijnsontwikkeling zich afspeelt in allerlei verschillende gradaties, in allerlei verschillende trillingen, maar ook in allerlei verschillende culturen, soms levend aan de rand van de beschaving en soms midden in de beschaving.

Maar alle ervaringen moeten worden meegemaakt door uw wezen; een wezen heeft dan ook aan één leven niet genoeg.

U als mens leeft maar één keer, u gaat dood, maar het wezen gaat wel door op zijn pad en zal soms honderden keren de gang naar de stof dienen te maken.

 

Wij weten dat mensen heel makkelijk praten over reïncarnatie, alsof zijzelf al meerdere keren op deze planeet geweest zijn. Maar als mens kan dat niet, want u als mens leeft maar één keer.

Uw menszijn is alleen maar de mantel voor het wezen. Het wezen gaat door en of het nu op deze planeet bivakkeert of tussentijds in de Wereld van de Wijsheid, voor het wezen bestaat er geen reïncarnatie. Het doet alleen allerlei ervaringen op. En in welke hoedanigheid het aanwezig is, maakt voor het wezen helemaal niet uit. Dus in onze optiek bestaat reïncarnatie helemaal niet, maar de mens maakt dat ervan. En vooral als we dan ook nog eens alle verhalen horen van de mensen: goh, ik ben toen dat en dat geweest, die en die ervaring heb ik toen daar opgedaan…

Ja, het liefst willen ze allemaal een bekend persoon zijn geweest, terwijl wij zeggen: 'Het wezen heeft iets aan die ervaring gehad, er iets mee gedaan of er niets mee gedaan, dat kan natuurlijk ook, maar u als mens heeft dat allemaal niet meegemaakt'.

U heeft alleen ergens de klok horen luiden…. Dus hierbij vragen wij aan u: probeer dit eens buiten u te houden, er niet over te praten. Wij weten dat uw wezen een heleboel tochten maakt, maar zie het als één grote tocht, waarin het regelmatig zijsporen neemt, even op deze planeet komt kijken en dan weer verder gaat in de Wereld van de Wijsheid. Maar het blijft onderweg, voor het wezen is het gewoon één reis.

Terwijl als een mens praat over reïncarnaties, dan wordt ieder brokje leven afgeknipt en zijn het alleen maar stukjes leven die weer aan elkaar geplakt worden. Men ervaart het dan ook als: kijk, dat ben ik allemaal geweest. Maar het wezen heeft een heleboel mogelijkheden opgedaan in de loop der eeuwen en inderdaad al honderden keren in een stoffelijk omhulsel plaatsgenomen.

Het wezen houdt, terwijl het deel uitmaakt van het lichaam, ook nog contact met de Wereld van de Wijsheid, anders zou het geen voeding krijgen, zou het geen energie vanuit de Wereld van de Wijsheid ontvangen.

 

De Wereld van de Wijsheid is alles en doordrenkt alles

Dus ook uw lichaam en deze planeet zijn hier onderdeel van en uw wezen blijft steeds in contact met de energie van de Wereld van de Wijsheid. Het zou heel mooi zijn als u als mens ook ervaart dat u in contact staat met de energie van de Wereld van de Wijsheid.

Maar daar schort het nogal aan en dat vinden we heel jammer. Als u weet dat uw wezen daar onderdeel van is en daar altijd mee in contact blijft staan, dan zou u als mens ook even dat deurtje moeten vinden om daarmee in contact te komen.

U krijgt dan gemakkelijk toegang tot alle energieën in de Wereld van de Wijsheid, krijgt toegang tot de zeven leraren en heeft dan mogelijkheden om bij ons rustig rond te kijken en daar wat ervaringen op te doen, ook in uw menszijn.

Dat geeft een extra dimensie aan de groeistoot, die u dient door te maken. Maar juist een opening maken naar uw wezen en van daaruit naar de Wereld van de Wijsheid, vindt u de grootste brok waar u doorheen moet.

 

Uw wezen is altijd aanwezig in uw menszijn
U zou niet kunnen leven zonder dat wezen. Het wezen maakt het grootste deel uit van uw menszijn; en toch is het altijd een ondergeschoven kindje en vindt de mens zijn menszijn met het karakter en het denken met al z'n fantasieën belangrijker.

Hij kan zich niet voorstellen dat hij alleen maar een aanhangsel is van het wezen dat in hem huist.

Het wezen is groot en heeft een kleurrijkheid in zich, waar de mens nog geen weet van heeft en het zou fijn zijn als u daar contact mee maakt.

En als u vraagt: 'Hoe zou ik contact met het wezen kunnen krijgen?' dan is daarop het antwoord heel simpel.

Wij zeggen: 'Ga er eens vanuit dat u het allemaal niet weet', en op het moment dat u tegen uzelf zegt: 'Ik weet het allemaal niet meer', maakt u automatisch uw denkkap leeg, houdt u zich niet vast aan allerlei voorgekauwde theorieën die tot u gekomen zijn via boeken, via godsdiensten enzovoort, en op dat moment heeft u al een doorgang gemaakt naar uw wezen. Want juist alle wetenswaardigheden die in uw denkkap gepropt zijn, maken dat u geen contact met uw wezen kunt leggen.

 

En toch zegt een mens, en vooral de mens in de blauwe trilling die zich met paranormale zaken bezighoudt, met allerlei technieken van meditatie, van yoga enzovoort: 'Ja, maar ik doe al zo mijn best, ik ben aan het lezen, ik ben met allerlei dingen bezig, met meditatie, en nog lukt het me niet om contact te krijgen met mijn wezen'.

Ons antwoord hierop is: maar dat doet u allemaal met uw denkkap, dat doet u allemaal op wilskracht en wilskracht hoort bij uw lichaam. De denkkap hoort bij het lichaam en die maakt geen contact met uw wezen.

U hoeft alleen maar te zeggen: 'Ik weet het niet', en dan krijgt het wezen op dat moment alle ruimte om aanwezig te zijn en kunt u daar de vruchten van plukken. Dus zo moeilijk is het helemaal niet om daar contact mee te leggen. We hopen écht dat iedereen zover komt om het gewoon eens voor zichzelf uit te proberen en te gaan zien wat het wezen allemaal al in zich draagt.

Want wij begonnen net met de dolfijn, maar er zijn zoveel ervaringen in het wezen, ook van alle andere stoffelijke levens die het geleefd heeft, van een heel klein insect tot allerlei mensensoorten. En of het nu in de mannelijke of in de vrouwelijke vorm was en of het bij de ene of bij de andere godsdienst aangesloten was, ieders wezen heeft heel veel ervaringen opgedaan, dient ook deze ervaringen te hebben, juist om een grotere kijk te krijgen op dat kleine pierebad. Alles grijpt in elkaar.

 

Maar de mens dénkt te weten hoe de Wereld van de Wijsheid eruit ziet, de mens dénkt te weten wat de mogelijkheden zijn.

Ja, als wij in ieders denkkap kijken, moeten we soms even glimlachen, want dan zien we allerlei mogelijkheden in die denkkap en vragen we ons af waar men dat vandaan haalt. Vrij vaak komt dat doordat men sciencefictionfilms heeft gezien of doordat men boeken leest die uit de esoterische hoek komen, of zelfs nog uit de godsdienstige hoek.

Maar geen één van deze beelden komt overeen met onze mogelijkheden. Want zolang u ergens aan vasthoudt, zolang het niet uw eigen ideeën zijn, ga er dan maar vanuit: dan horen ze niet in de Wereld van de Wijsheid thuis.

Als u zegt: 'Ik weet het niet', en u laat het wezen rustig zijn gang gaan, dan pas kunt u bij uzelf bepaalde beelden ontwaren: hé, dit is een soort inzicht dat ik nog nergens gelezen, nog nergens gehoord heb en opeens ontstaat dat in mij; en dat is dan een waarheid die overeenkomt met uw eigen wezen en van daaruit ook met de Wereld van de Wijsheid.

Dat is een wijsheid die in zichzelf al zo ver dragend is, dat u het nergens kunt terugvinden. U kunt het niet delen met anderen; u weet alleen voor uzelf: dit is mijn waarheid en mijn waarheid is zo grandioos, daar kan ik mijn hele leven mee doen. Dat is al voldoende voor mij en ik voel niet de behoefte om nog verder te zoeken.

 

Eigen waarheid

Wij willen dat ieder mens zijn eigen waarheid gaat ontdekken, deze waarheid voor zichzelf als leidraad ziet in zijn leven, en van daaruit gaat ontdekken hoe dat pierebad eruit ziet. Want uw wezen heeft veel mogelijkheden om dat te onderzoeken.

U loopt hand in hand met uw wezen, waardoor u dit gemakkelijk in uw eigen menszijn mee kunt maken, deze ervaringen in uzelf kunt herkennen en beleven.

Al kunt u het niet delen met anderen, dat maakt voor u dan niet meer uit.

Deze grootsheid die in uzelf aanwezig is, is al voldoende, daar kunt u levens op teren. En als u het op deze manier gaat ervaren, dan bent u ook zo ver om te zeggen: 'Ik ben neutraal ten opzichte van alles en iedereen, want ik heb mijn eigen waarheid en ook al is het niet de waarheid van een ander, voor mij is deze waarheid voldoende om hier mijn leven mee te vullen en mijn mogelijkheden te gaan zien. En dan is mijn menszijn als zodanig helemaal niet meer zo belangrijk. Dat zie ik als een mantel, waar ik soms heel dankbaar voor kan zijn als hij lekker meedoet met alles wat ik wil. Maar als hij dat niet doet, vind ik dat helemaal niet meer erg'.

Dan zegt u ook: 'Oké, mijn wezen vond het schijnbaar toen nodig om deze mantel uit te kiezen, want daar had het nog iets mee te leren en dat accepteer ik, daar sta ik verder niet meer bij stil en mijn leven gaat gewoon verder. Maar ik weet ook, gezien vanuit mijn wezen, dat het de rand van het pierebad bereikt heeft. Het heeft gezien hoeveel mogelijkheden er waren in dat pierebad en het is nu zover om de overstap te maken naar het kikkerbad'.

En dan neemt het afscheid van ons, leraren, en gaat op zoek naar het volgende bad waar weer andere leraren, weer andere badmeesters zijn, want de lessen gaan gewoon door.

 

Dus u kunt zich mogelijkerwijs voorstellen dat u nog aan het begin staat van een nieuwe ontdekkingstocht. En niet om u te kleineren, maar om u te laten zien dat er nog zoveel is te ontdekken, er is nog zoveel moois te zien in uzelf en als wij u kunnen helpen om daar contact mee te maken, dan zijn wij geslaagd in onze missie.

Wij hebben laten zien wat uw weg is. Wat de weg van uw wezen is en waar u zich als mens soms slachtoffer van voelt, terwijl als u gaat samenwerken met uw wezen, langzaamaan gaat begrijpen waar de reis van uw wezen naartoe gaat.

​

***