De maan-energie

​

De stofwereld is een symbool en het symbool is de sleutel tot de Wereld van de Wijsheid.

Deze symbolenwereld is een discrepantie, een absurditeit, een tegenstrijdigheid in zichzelf, maar dat moet ook wil de mens deze symbolenwereld kunnen gebruiken als groeipunt.

 

De mythe van de mens

De mens blaast het mythologiseren van het leven op door dubbele bodems te zien, door het fraaier te maken en hij probeert zó inhoud te geven aan het mens-zijn.

Het mythologiseren is één van de wortels van het mens-zijn, het hoort bij het onderdeel van de religies.

De mythische verhalen, de sprookjes en de godsdiensten hebben dezelfde bron.

De bron is de wisselwerking tussen de natuurkracht van de aarde, het water en de maan.

Deze energie komt alleen op deze planeet voor, nergens anders.

In het samenspel, in het op elkaar inwerken van deze energieën, ontstaat er een trilling en deze trilling raakt de oerbeelden in het lichaam aan.

De mens weet dan: bij deze trilling hoort dát beeld.

​

De functie van de maan-energie:

1 - Het is verbonden aan het mens-zijn, het kleine ik-besef, maar de ontvankelijkheid werkt als een poort naar geestelijke waarden toe, waardoor de krachten vanuit de Wereld van de Wijsheid er op in kunnen werken.

2 - De mens heeft deze energie nodig om het lichaam ontvankelijk te maken voor het ontvangen van nieuw leven.

Het is een vruchtbaarheidsenergie en werkt in op de seksuele kracht.

3 - Deze energie is nodig om contact te leggen met de planten en de dieren.

Het is het 'praten' met bomen en dieren.

4 - Deze energie is nodig voor het beteugelen van de aarde-elementen.

De maan-energie is een gebundelde kracht van aarde, zee en maan. Deze energie is daarom sterker dan ieder aarde-element afzonderlijk.

​

De beelden

De mens denkt in de beelden van de mythen, de sprookjes en de godsdiensten contact te kunnen maken met de Wereld van de Wijsheid.

Maar mythen geven emoties weer.

De mens herkent ze, hij voelt zich daar bij thuis en gebruikt ze als rechtvaardiging voor zijn bestaan.

Daarom maakt hij deze beelden groter, maar ze zijn alleen een poort.

Alle beelden zijn oerbeelden, de mens refereert steeds opnieuw aan de oude beelden.

Hier kan de mens dan ook niets nieuws aan toevoegen.

  

De mens zet, door naar de beelden te kijken, iets in beweging, maar het zijn cirkelredeneringen.

Hij maakt de beelden belangrijk en blaast zich daardoor op, maar zo maakt hij een omweg en zijn deze beelden alleen nog maar ballast.

Bijvoorbeeld door het zinnetje 'toeval bestaat niet' te gebruiken.

In de paarse trilling mag de mens er geen gebruik meer van maken, want dan is het onecht, wordt het leeg.

De mens moet de trilling terugbrengen tot gewone proporties.

Het hoort bij het mens-zijn, bij deze aarde, en de mens moet de beelden dié plek geven die ze verdienen.

Ze zijn er wel, maar het is niet de bedoeling ze te gebruiken als bewustzijnsonderwerp.

De mens moet teruggaan naar de eigen kracht door de beelden te ontkleden van romantische ideeën en hij moet kijken naar feitelijkheden.

 

Het verschil tussen de beelden van de maan-energie en de wezensenergie

De oerbeelden van de maan-energie zijn verbonden met het lichaam en de denkkap, het dag-bewustzijn, en deze beelden bevatten geen diepere wijsheid, maar daardoor onthoudt de mens bijvoorbeeld wel zijn dromen.

De beelden uit het wezen worden niet onthouden.

Het wezen maakt ieder moment nieuwe beelden aan.

En als er geen identificatie met het lichaam bestaat, heeft de mens daar gemakkelijk contact mee.

Deze energie IS.

​

***