Wereld van de Wijsheid
De Wereld van de Wijsheid is onderdeel van de Alkracht,
niets staat er stil, alles is vol groei en sprankelend van leven.
Communicatie
Er is een kippenren te zien, waar achter gaas kippen druk doende zijn. In de rechterhoek staat een soort huisje op palen, dat bereikbaar is via een lange loopplank. Op deze plank zijn kleine latjes bevestigd, zodat de kippetjes in en uit kunnen lopen.
Bijna alles is donkergroen van kleur: het houtwerk van de omrastering, het huisje zelf en ook de loopplank. Alleen de grond is geel doordat die bedekt is met zand en zaagsel, waarop de kippen rondscharrelen. Een grote haan heeft zich geposteerd in de hoek van deze ren en hij staat daar als een soort schildwacht zijn harem te bekijken.
Nu krijg ik verschillende kippen in het vizier, waarvan één kip een halsketting draagt. Het is een zilverkleurige halsketting waar bedeltjes aan hangen. Een andere kip heeft roodgelakte pootjes. Er is een kip die ze schijnbaar te pakken hebben gehad, want deze kip heeft bijna geen veren meer, is dus aardig kaal.
Mogelijkerwijs heeft u even mee kunnen genieten van de kippenren met al deze verschillende kippen. Het symbool van een kippenren wordt in onze taal altijd gebruikt voor een praatsituatie. Dus als mensen veel met elkaar kleppen, laten wij een kippenren zien.
Dit betekent ook dat wij dit als onderwerp nemen om te laten zien hoe mensen met elkaar omgaan in gesprekssituaties, waar ieder mens in zijn dagelijkse leven mee te maken heeft.
Een mens praat vrij gemakkelijk met een ander, al zegt men alleen maar: 'Mooi weer vandaag hè!' Want dat is toch meestal een openingszin die iedereen wel over zijn lippen kan krijgen. En deze vorm van praten is tegelijkertijd ook de vorm die wij even onder de loep willen nemen.
Wij hebben het dus niet over 'spreken'.
Spreken vinden wij toch een lading hebben die meer zegt over de mens zelf. Terwijl praten, dat is zo alledaags, toch wel een beetje banaal wat er dan zo gebezigd wordt tussen mensen.
U zag in het beeld dat alles groen was. Dit betekent dat vooral het praten met elkaar thuishoort in de groene trilling. Daarin probeert een mens meestal een verbinding te leggen tussen alles wat met de stof te maken heeft.
Een mens is zo gewend om te praten met zijn medemens en of het nou gaat om iemand bij de kassa, bij de melkboer aan de wagen, of de postbode die langskomt en u staat toevallig even aan de deur, iedereen voelt zich geroepen om een paar woorden te zeggen.
En dat is natuurlijk een vreemde situatie, want meestal voelt u helemaal geen behoefte om iets te zeggen. Maar hier in deze cultuur is het zo ingebed, dat een mens denkt: 'jeetje als ik mijn mond houd, dan word ik voor gek versleten, dat vinden mensen raar, dus ik moet wel meedoen!' En men denkt sociaal te zijn door ook maar woorden te zeggen.
En dat vinden wij dus niet sociaal!
Want in onze optiek betekent sociaal dat er een contact is van mens tot mens en in het praten vindt er géén contact plaats, terwijl een mens denkt dan even contact te maken met een ander. Maar hij is altijd naarstig op zoek naar zijn woorden, hoe hij de ander kan begroeten, of wat hij tegen de ander moet zeggen op dat moment.
Dus wij vinden hier niets sociaals en niets persoonlijks in. Dit is alleen maar een vorm zoals die min of meer afgesproken is in deze maatschappij.
We hebben die kippetjes laten zien met verschillende attributen bij zich.
Een kip met een halsketting om betekent dat de mens, die in een praatsituatie zit, zich gesnoerd voelt. Want de mens weet wel of hij iemand wel of niet sympathiek vindt. Maar als u alleen maar van deze praatvorm uitgaat, dan moet u iedereen gedag zeggen en dan moet u toch met iedereen kunnen praten. Dan verdwijnen persoonlijke voorkeuren naar de achtergrond.
Hierin laten wij zien dat het praten een vorm is die niet meer bij u past.
Mensen die nog in de oranje, de gele of in de groene trilling zitten, daarvan kunnen wij niet verwachten dat diegenen anders gaan kijken of dat die zich bewust worden van de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Maar juist iemand die al verder op zijn pad van bewustzijn is, dient daar eens even bij stil te staan en te kijken: 'hoort deze vorm nog wel bij mij?'
En meestal zien wij dan dat wanneer zo iemand deze vraag aan zichzelf stelt, hij erachter komt: 'het zegt me niks, deze kortstondige contacten, deze vorm van omgaan met elkaar in deze maatschappij. Dat heb ik helemaal niet meer nodig, het hoeft voor mij niet meer!' En toch, de eerstvolgende keer als er iemand aan de deur staat, dan begint hij weer: 'lekker weertje vandaag, hè.' Het is een automatisme, waardoor een mens gemakkelijk terugvalt in deze manier van praten met elkaar!
Wij hopen dat de mens zich wat bewuster gaat opstellen en op het moment dat u met iemand in contact staat, u maar gewoon een keer uw mond houdt! Dat is voor veel mensen moeilijk en toch zeggen wij: 'Dat is de juiste manier, die overeenkomt met wie u werkelijk bent!'
In de Wereld van de Wijsheid bestaat praten niet. Dus dit praten is een menselijk gegeven. Voor het wezen is het helemaal niet nodig om te praten. Het wezen kan zich op een andere manier kenbaar maken en dat kenbaar maken gebeurt meestal in een vorm van energie die het verspreidt en waarmee het andere mensen aanraakt, waardoor de ander voelt: het is fijn om even in de buurt van die persoon te zijn.
Dat gebeurt gewoon woordloos en dát is ook de manier waarop mensen met elkaar dienen om te gaan, vooral de mensen die al verder op hun pad zijn!
Mensen die nog niet zover zijn mogen dan rustig praten, maar u die wél verder bent, kunt dan even rustig toekijken, uw energie laten stromen, waardoor de ander rustig wordt.
Die voelt: ik zit hier wel te kwebbelen, maar ik weet eigenlijk niet waarom ik dat doe.
Dus langzaamaan begint daar ook een proces op gang te komen, alleen maar door de energie die u verspreidt zonder dat u uw mond open doet! En dat is een heel sterke kracht, die eenieder in zich draagt. Het is ook heel leuk om dit eens uit te proberen; dat u uw mond houdt, rustig bij uzelf blijft en de ander laat praten. Dan is het niet dat u met minachting kijkt naar een ander of arrogant boven de ander gaat staan; nee, de ander mag rustig zijn gang gaan en ook u mag rustig uw gang gaan.
En langzamerhand komt er een kentering, komt er een verandering in het omgaan met mensen op gang.
Nu kunt u zeggen: 'Ik vind juist dat deze maatschappij asocialer is geworden. Want iedereen loopt met zijn eigen iPod en ze hebben allemaal van die oortjes in en zijn maar aan het twitteren en dergelijke'. Dat is ook een vorm van communicatie, die net zo weinig zin heeft en heel oppervlakkig is. Dus of u nu met zo'n apparaat bezig bent of u bent gewoon met uw stemgeluid bezig, zolang u in het praten aanwezig bent, bent u er zelf niet bij!
U bent wel in stoffelijke vorm aanwezig, maar uw wezen doet hier niet in mee.
Als mensen spreken met elkaar, komt er een heel andere laag omhoog en voelt de mens ook dat er iets gezegd wordt wat de ander daadwerkelijk aangaat. Want als er gesproken wordt, dan dient men ook te luisteren naar de ander, dat is een andere vorm van omgaan met elkaar. Het is niet dat u verwacht dat er naar u wordt geluisterd. Want dat is wat er gebeurt bij het praten met elkaar, maar in het spreken gaat de mens met een andere houding zo'n gesprek aan.
Wij kennen de mogelijkheden van communicatie die mensen met elkaar in stand houden. Kijk maar eens op maandagochtend bij het koffieapparaat. Dan staat iedereen te kwetteren over voetbaltoestanden die er geweest zijn in het weekend. Hoeveel mooie goals er wel niet langsgekomen zijn en welke commentator verfoeid wordt omdat hij het verkeerd had gezien. En dan lijkt het alsof de mensen naar elkaar luisteren, omdat ze allemaal hetzelfde beleefd hebben. En toch zien wij dat daarin alleen maar het praten aanwezig is. Het is geen spreken over, het is praten over eigen beleving, vanuit eigen zienswijze, en er wordt niet geluisterd naar wat een ander te vertellen heeft!
De mens die praat gaat steeds verder van zichzelf af, maar de mens die spreekt komt dichter bij zichzelf.
Wanneer u respect voelt voor een ander, spreekt met een ander, dan komt het ook naar u terug!
Dus dit is ook een communicatievorm: het communiceren dat beide kanten raakt!
Terwijl als een mens zegt te communiceren, maar dan in praatvorm, dan kunnen wij niet zeggen dat het elkaar raakt, maar gaat het langs elkaar heen!
U zag ook de kip met de roodgelakte pootjes. Dit betekent dat wanneer iemand praat, hij tegelijkertijd kijkt naar wie er tegenover hem staat en dan vallen de uiterlijkheden van de ander hem op!
Terwijl als u spreekt, ziet u niet of de ander zijn schoenen heeft gepoetst en vallen de uiterlijkheden niet meer op!
Het is leuk om dat te gaan ontdekken voor uzelf. Want het is niet alleen dat u zich beter op uw gemak gaat voelen, geen last meer heeft van onzekerheid of van faalangst: oh jee, kan ik dit wel zeggen, mag ik dit wel zeggen en stel dat ik het straks fout zeg, wat zullen ze dan wel niet van me denken?
Nee, dát hoort bij die kippenren!
Alleen het praten houdt zich daarmee bezig, die denkt: de mens waarmee ik nu sta te praten heeft een universitaire opleiding gehad, nou, daar kom ik met mijn LTS of met mijn huishoudschool; ik kan me dus nooit meten met die ander. Terwijl als het vanuit een spreeksituatie gaat, dan doet uw hele 'hebben en houden' daarin mee! Uw eigen wezen doet erin mee en juist daardoor vallen al die uiterlijkheden weg!
Dan is het helemaal niet belangrijk hoe iemand eruit ziet, helemaal niet belangrijk of iemand gestudeerd heeft, of iemand beter is met praten… Dát valt allemaal weg als u aan het spreken bent of een ander laat spreken!
Zo gaat dat als u met uw eigen bewustwordingsproces aan de slag gaat.
Het begint altijd met praten en langzamerhand gaat u over naar het spreken, totdat u overgaat naar het kluizenaar-zijn en u uw mond houdt.
***
